«Ер есімі – ел есінде». Осы қағиданы берік ұстанған облыстық мәслихат депутаттары Ұлы Отан соғысының ардагерлерін – сол сұрапыл жылдардың соңғы тірі куәгерлерін арнайы барып құттықтады. Бұл асыл есімдер – бүгінгі бейбіт күніміздің негізін қалаған, тарихтың қатпарлы беттерінде алтын әріппен жазылған ерліктің белгісі.
Облыстық мәслихаттың 38 депутаты бірнеше топқа бөлініп, Қонаев қаласында, сондай-ақ Еңбекшіқазақ, Жамбыл, Ұйғыр және Іле аудандарында тұратын ардагерлердің шаңырағына ат басын тіреді. Депутаттар шын жүректен шыққан алғыс сөздерін айтып, шапандары мен камзолын жауып, гүл шоқтары мен азық-түлік себеттерді, алғыс хаттар мен ақшалай сыйлықтарын тарту етті.
Бүгінде бүкіл өңірде бар болғаны бес ардагер ғана өмір сүруде. Олардың төртеуі ғасыр белесінен асқан.
Солардың бірі – Оксана Бетебаева. «Бейбіт күннің бағасын соғыс көрген біледі» дегендей, ол 20 жасында майданға аттанып, Полтавадағы №1668 әскери госпитальде медбике қызметін атқарды. Сол жерде болашақ жары, кәсіби офицер Бекежан Бетебаевпен танысып, Жеңістен кейін Қазақстанға оралып, мамандығы бойынша еңбек жолын жалғастырды.
Солтанбай Жарықбасов – биыл 100 жасқа толды. «Тарих – тірі куәгерлермен баянды» демекші, ол 1943 жылы Ташкенттегі мергендер курсынан өтіп, Забайкалье майданының 25-ші Қызыл Ту орденді механикаландырылған бригадасында пулемет бөлімшесінің командирі болды. Жапонияға қарсы ұрыстарға қатысты. Соғыстан соң туған жері Алға ауылына оралып, педагогика саласында ұзақ жылдар еңбек етті. Бүгінде үлкен әулеттің ардақты ақсақалы, алтын көпірі. 2014 жылы оның отбасы Алматы облысындағы үлгілі отбасы ретінде танылды.
Федор Ковалев 17 жасында майданға аттанып, Қиыр Шығыста шайқасты. 1951 жылы әскерден босап, колхозға оралып, комбайншы мамандығын меңгерді. Кейін Жамбыл ауданындағы Ұзынағаш ауылына көшіп, 20 жылға жуық еңбек етті. Бүгінгі күнге дейін ел ішінде абыройлы қария ретінде құрметке ие.
Алим Кебиров – 1924 жылдың 1 қаңтарында туған. 1942 жылы әскерге шақырылып, Белорусь пен Украина майдандарында шайқасты. «Жаралы дене жазылады, жаралы жүрек ұмытпайды» дегендей, әсіресе Львовты азат ету кезіндегі ауыр жарақат алғаны әлі есінде. Елге аман оралып, Отан алдындағы борышын бейбіт еңбекте жалғастырды.
Танирберген Толғанбаев 1942 жылы майданға аттанып, шекара әскерінің қатарында қызмет етті. Соғыстан соң елге оралып, құқық қорғау органдарында ұзақ жылдар әділдікпен еңбек етті. «Адал адам – ардың айнасы» деген сөз дәл осы кісіге айтылғандай.
Олардың өмір жолы – тірі тарих, тағылым мектебі. Әрқайсысы сұрапыл соғыстың от-жалынын кешіп, кейін өмірін еліміздің гүлденуіне арнаған жандар. Осындай кездесулер мерекелік күннің мәнін арттырып қана қоймай, бізге бейбітшіліктің бағасын, Жеңістің құнын, ерліктің қасиетін ұмытпауымыз қажеттігін еске салады.
«Өткенін ұмытқан – болашағынан айырылады» дейді дана халқымыз. Сондықтан әрбір ардагерге тағзым – болашаққа жасалған құрмет!
